I ta żyrafka podsunęła mi pomysł na bajkę. Bajka w całosci nie pozostanie tu zbyt długo, wkrótce będzie tylko kawałek jako demo.
Śpiąca Żyrafa
Ptak bąkojad siedział na głowie żyrafy i podziwiał widoki.
- O rany.... Ooooooo... Ale cudownie....
- Nie rozumiem, o co ci chodzi. - powiedziała żyrafa - Jesteś ptakiem. Latasz dużo wyżej niż ja sięgam głową. No i widoki masz wtedy jeszcze lepsze.
Bąkojad zakołysał się z zadowoleniem.
- Inaczej się ogląda wszystko, kiedy nie machasz skrzydłami... bez wysiłku.. Jestem jak piękna królewna w wieży! Siedzę i patrzę!
- Królewna? - zdziwiła się żyrafa - a cóż to takiego?
Ale bąkojad nie odpowiedział. Zobaczył, że z bajora niedaleko wyszedł bawół - a to oznaczało śniadanie, bo bąkojady żywią się owadami gryzącymi bawoły i nosorożce. Rozłożył skrzydła i odleciał.
Żyrafa została sama. Uważała się za piękność ale mało kto to doceniał. Zawsze myślała, że powinna coś z tym zrobić. A teraz dowiedziała się, że "królewna" jest piękna bo siedzi i nic nie robi. Brzmiało to interesująco! Trzeba tylko dowiedzieć się, co to takiego "królewna".
Poszła do słonia.
- Słoniu, wiesz może, co to takiego "królewna"?
- Dlaczego pytasz?
Żyrafa zasępiła się. Nie mogła wszystkim opowiadać o swoim planie, bo może wtedy słoń albo hipopotam zamiast udzielić informacji sam zostałby "królewną".
- Myślałam, że jak masz taką wielką głowę, to mieści się w niej dużo wiedzy.
- Kiedyś mieszkałem w cyrku. - przypomniał sobie słoń - Dyrektor miał dwie córeczki i czytał im bajki. O śpiącej królewnie też im czytał. To było dawno, zanim wróciłem do Afryki.
- Aha. - powiedziała żyrafa - Dziękuję. Bardzo mi pomogłeś.
Poszła do siebie. Nadal nie wiedziała, co to jest królewna, ale przynajmniej miała wskazówkę co zrobić.
Przygotowała sobie wygodną poduszkę, ułożyła i zasnęła.
We śnie wszyscy zachwycali się jej urodą i była szczęśliwa.
Od tamtej pory, kładła się spać ile razy o czymś marzyła.
Bo nawet jeśli nie możesz poprawić swojego życia, to zawsze możesz poprawić poduszkę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz