Romantycznie i wakacyjnie.

Wakacje się skończyły a ja od kilku miesięcy nie uzupełniam bloga, bo robię generalny remont. O remoncie jeszcze coś napiszę później. Póki co talent się we mnie przelał po wakacjach: dwa tygodnie śpiewaliśmy "Monikę, dziewczynę ratownika", a teraz po powrocie przyszło zmienić nutę na bardziej nostalgiczną.

Imię Monika... Monika... Monika...

to jest sen ratownika...
przy którym plaże zamknięte są.

A ja chodzę po plaży...
kąpiel w morzu się marzy
mnie i tłumowi dusz...
Kąpmy się już!

Imię Monika... Monika... Monika...
flaga czarna nie znika...
a ratownik śni o niej i śpi...

A tłum stoi nad wodą...
ludzie chcą a nie mogą
wejść do wody
i robić plusk!

Imię Monika... Monika... Monika...
czemu ten koszmar nie znika?
koniec urlopu tuż-tuż...

Ja chcę pływać po falach
lecz mi wciąż nie zezwala
ten przeklęty ratownika sen!
w ostatni urlopu dzień.

Imię Monika... Monika... Monika...
a... mam gdzieś ratownika.
idę kąpać się.

Może porwą mnie fale
jeśli tak - doskonale
zakończę z życiem urlop ten.
I już.

Małe Łeeeee!

 Wciąga mnie praca nad światem Małego Łeeeeee! autorstwa p. Kamili Waleszkiewicz...
Będzie sporo różnych postaci w ruchu, akcja i tym podobne... bardzo przyjemnie się to wymyśla i maluje. Ale kiedy sobie oglądam własne plansze - nijak nie przypominają kolorowanek czy Disneya. Od razu wyjaśniam: nie chcę, żeby przypominały. No i co to będzie?

Wróble animowane

Dla zabawy i odpoczynku spróbowałem zanimować swój własny obrazek. Nieprofesjonalnie ale z przyjemnością.
Zdaje się, że trzeba zapisać to u siebie, żeby ruszało się lepiej...

Deadly cross-over

Kiedyś bawiliśmy się w Indian. Dzisiaj dzieci bawią się grami... a może by tak cross-over?

Rysowane dla siebie

 Siedziałem sobie i paciałem po kartce tym, co leżało na stole. I jakoś tak narysowałem kilka dziewczyn.
Może dziewczyny trzeba paciać?

W czym jeziora są lepsze od kałuży?

 Dawno temu w Anglii żyli sobie trzej panowie : William Wordsworth (1770-1850), Samuel Taylor Coleridge (1772-1834) i Robert Southey (1774-1843).
Panowie upodobali sobie Krainę Jezior czyli Lake District... bo im tamtejszy krajobraz pasował do gustu poetyckiego. A ponieważ sporo pisali o pięknie przyrody i w ogóle nieźle radzili sobie ze słowem - nazwano ich poetami jezior.
No i ładnie... ale tak sobie myślę: łatwo być poetą jeziora - jezioro trudno przegapić, nigdzie sobie nie pójdzie podczas pisania długiego poematu i do tego każdemu zaimponuje taka duża rzecz. Jak jeszcze wokół jeziora są góry, to Sztuka sama się robi: pójdziemy rano na spacer i mamy efektowny poranek, zasiedzimy się do wieczora to mamy cudny zachód słońca i katar... tyż cudny i pociągający.

A ja się zapytam: dlaczego kałuża ma być gorsza od jezior? Bo mała i szybko znika? Ludzie też znikają i bywają kurduplami... Zadumać mi się nad kałużą - ale już!

Projekt: Sisters

Chodzi mi po głowie historia dwóch sióstr - bliźniaczek. Joaśka jest zwyczajna... i to ona opowiada historię swojej denerwującej siostry Kaśki. Kaśka ma dzikie pomysły, jest fanką survivalu, łazi po drzewach, strzela z łuku (nawet wygrała jakieś zawody), bawi się w Tarzana, żeby sobie spokojnie poczytać gdzieś na sośnie, trenuje karate, mimo wygranej olimpiady polonistycznej upiera się, że będzie zawodową kucharką i otworzy barek z grochówką obok domu... a czasami ni z tego ni z owego zachowuje się całkiem normalnie. Inaczej mówiąc - nigdy nie wiadomo, z czym wyskoczy. Dawniej była zwyczajna - wszystko zmieniło się, kiedy zachorowała. Po kilku latach spędzonych w szpitalach wróciła do zdrowia... i zdziczała, bo postanowiła żyć na pełnych obrotach wychodząc z założenia, że szkoda każdej chwili. Miała do tego idealne warunki, bo rodzina przeniosła się na wieś - najpierw tata kupił stary dom z ogrodem w małej wsi z planem przebudowania go na domek letniskowy a potem stracił pracę, firmę i całą resztę, musieli sprzedać mieszkanie i zamieszkać w nim na stałe. Joaśka zniosła to kiepsko, bo przeprowadzka zbiegła się z powrotem siostry do domu i zdrowia (oraz ucieczką od zdrowych zmysłów). Do tego nowa, całkiem inna szkoła... inny świat... i ciągłe wyskoki szalonej siostry biźniaczki. A kiedy Joaśce wpadł w oko jeden z kolegów ze szkoły - Kaśka złapała go na lasso i podarowała siostrze związanego w worku... Inaczej mówiąc: życie stało się trudniejsze.
A na obrazku - Kaśka.